Focus on Common Small Animal Vector-Borne Diseases in Central and Southeastern Europe

Abstract

Vector-borne diseases are one of the main causes of morbidity and mortality in small animals in Europe. Many of these diseases are well-known among veterinary practitioners and some of them are called emerging diseases as prevalence, temporal and spatial distribution seem to increase in Europe. The number of newly recognized pathogens, transmitted by a variety of arthropod vectors, that are relevant for dogs and cats, is also increasing every year. The prevalence among infected vectors and hosts is a hot topic in veterinary science throughout the entire continent, as well as the development of efficient diagnostic procedures, therapy and prophylactic measures. Companion animal vector-borne diseases comprise a large group of pathogens including viruses, bacteria, protozoa and helminths. These pathogens are mainly transmitted by bloodsucking arthropods (ticks, fleas, mosquitos, sand flies), and more seldom by direct transmission between vertebrate hosts. Vector prevalence and activity is influenced by local climate conditions, host species density, changes in landscape and land use. Human parameters such as poverty and migration affect the use of prophylactic measures against pathogen transmission and infection as well as increasing the zoonotic risk to introducing pathogens by infected humans. Small animal associated factors such as pet trade and pet travel

Vektorske bolesti su jedan od najčešćih uzroka morbiditeta i mortaliteta malih životinja u Evropi. Mnoge od ovih bolesti su dobro poznate veterinarima koji se bave praksom, a neke od njih se obzirom na porast njihove prevalencije, prostorne i vremenske distribucije u Evropi nazivaju „emerdžing“ bolestima. Broj novoprepoznatih patogena čiji su prenosioci tj. vektori artropode je iz godine u godinu u porastu. Prevalenca među infi ciranim vektorima i domaćinima predstavlja značajnu temu u veterinarskoj nauci širom kontinenta, kao i razvoj efi kasnih dijagnostičkih procedura, terapija i profi laktičkih mera. Vektorske bolesti kućnih ljubimaca obuhvataju veliku grupu patogena, uključujući viruse, bakterije, protozoe i helminte. Ove patogene mahom prenose artropode koje sisaju krv (krpelji, buve, komarci i peščane mušice), a znatno ređe direktnom transmisijom između kičmenjaka tj.domaćina. Prevalenca i aktivnost vektora zavisi od klimatskih uslova, gustine naseljenosti domaćina, promena u životnom okruženju i uoptrebe zemljišta. Humani parametri, kao što su siromaštvo i migracije utiču na primenu profi laktičkih mera protiv prenosa patogena i infekcije, uz istovremno povećanje rizika od zoonoze koje nastaju kao posledica uvođenja patogena preko infi ciranih ljudi. Faktori koji se odnose na male životinje, kao što je slučaj sa trgovinom i putovanjima ljubimaca, šire infekciju i vektore kao što su krpelji i buve. Svi ovi faktori predstavljaju značajne i složene izazove za veterinare u kliničkoj praksi koji moraju da se opredele za efi kasne laboratorijske pretrage i posledične dijagnostičke procedure.