Radiographic Determination of the Canine Elbow Joint Angle in Collimated Views

Abstract

The mediolateral flexed, extended, or neutral elbow radiographic views are commonly used in clinical practice. However, there is currently no standardized methodology to accurately measure the elbow joint angle in mediolateral images that include only the elbow joint and surrounding tissues. The main aim of this work is to compare elbow joint angles obtained from mediolateral radiographs that include the complete arm and forearm of the dog, with angles measured in radiographs including only the elbow. Ninety mediolateral views of elbow joints were obtained from 50 canine thoracic limbs, with 39 joints <90º, 30 ≥90 - ≤120º and 21 >120º. Radiographs were centered on the elbow joint and include the shoulder and carpal joints. For each complete forelimb radiographic image, the elbow angle was measured using the methodology described in previous studies. Then, the digital images were cut to obtain only the joint and surrounding tissues, establishing a new set of anatomical landmarks to measure the joint angles: the lateral humeral epicondyle was used as an angular point, with the linking points being the nutritional orifice of the radius at the antebrachial interosseous space and the intersection point of the lateral supracondylar crest with the cranial humeral endosteum. There was

U kliničkoj praksi se često koriste mediolateralne savijene, ispružene i radiografske projekcije u neutralnom položaju lakta. Međutim, ne postoje standardizovane metode kojima bi se ispravno obavilo merenje ugla lakatnog zgloba u mediolateralnoj projekciji koja obuhvata isključivo lakatni zglob i okolno tkivo. Osnovni cilj rada je bio da se obavi poređenje uglova lakatnog zgloba, dobijenih mediolaterlnom radiografi jom koja je potpuno obuhvatala prednji ekstremitet psa, pri čemu su se merenja uglova dobijenih radiografi jom odnosila samo na lakat. Ukupno je dobijeno 90 mediolateralnih snimaka projekcija lakatnog zgloba, od 50 udova, pri čemu je 39 zglobova imalo vrednosti ugla manje od 90°, 30 zglobova ≤90° i 21 zgloba >120°. Radiografski snimci su centrirani na lakatni zglob pri čemu su bili obuhvaćeni rameni i karpalni zglob. Za svaki od potpunih radiografskih snimaka prednjeg ekstremiteta, ugao lakatnog zgloba je meren uz primenu metodologije koja je opisana u prethodnim studijama. Posle toga, digitalni snimci su isečeni da bi se dobili samo snimci zgloba i okolnog tkiva. Na taj način je uspostavljen novi set anatomskih granica za merenje uglova zgloba: lateralni epikondilus humerusa je korišćen kao teme ugla sa povezanim tačkama radijusa antebrahijalnog interkosnog prostora i tačka preseka lateralnog suprakondilarnog grebena sa kranijalnim endoostom humerusa. Postojala je dobra povezanost između dve metodologije merenja uglova lakatnog zgloba. Koefi cijent korelacije u okviru klase bio je statistički značajan pri čemu su donje granične vrednosti za 95% interval pouzdanosti (CI) bile >0,75 pri čemu je nulta vrednost bila uključena u standardnu grešku srednje vrednosti pri 95% CI, Bland-Altman testa. Metodologija merenja ugla lakatnog zgloba, zasnovana na anatomskim graničnim tačkama neposredno uz lakatni zglob, je tačna metoda koja može da se primenjuje kako za klinička ispitivanja tako i za naučno istraživačke svrhe.