Rase i tipovi magaraca u Srbiji i regonu

Abstract

Domaći magarci Balkanskog poluostrva potiču od Nubijskog divljeg magarca (E. asinus L) koji i danas u divljoj formi nastanjuje Etiopiju i predele istočno od Nila. Nakon domestikacije, magarci su rašireni u celom mediteranskom bazenu i počeli su da se gaje i na području Balkana. Zbog izuzetne izdržljivosti, otpornosti i skromnosti u svojim prohtevima, bili su veoma cenjeni kao radne životinje, naročito u siromašnim uslovima držanja, zbog čega su neretko smatrani simbolom siromaštva. Sa povećanjem ekonomske moći stanovništva i intenzivnom mehanizacijom, njihov broj je drastično smanjen, da bi u poslednjih pedesetak godina bili maltene istrebljeni. Interesovanje za male, autohtone magarce Balkanskog poluostrva se pojavilo tek krajem dvadesetog veka uspostavljanjem mera za očuvanje biodiverziteta domaćih životinja. Populacije pojedinih rasa i ekotipova magaraca u regionu, osim u Hrvatskoj, još uvek nisu dovoljno opisane, niti je organizacija njihovog uzgoja u skladu sa međunarodnim standardima. U želji da podstaknemo istraživanja i uzgoj magaraca, u ovom radu je dat kratak pregled osobina pojedinih rasa i tipova magaraca koji se gaje u Srbiji i regionu.