Acute phase response in Wistar rats after controlled hemorrhage

Abstract

After injury the acute-phase response of the organism activates mechanisms which imply the release of cytokines, stress hormones, and mediators of pain and inflammation. The main function of the acutephase response is to hinder further damage of the injured tissue by activating reparative processes. The increase in the concentration of acute phase proteins and the concurrent decrease in albumins and prealbumins indicate that there is a strong link between the liver and the traumatized site. Considering bleeding to be a major injury it can be supposed that it can result in changes in acute phase proteins concentrations despite the fact that it is not directly related to inflammatory reactions. In order to confirm this presumption the concentration changes in negative and positive acute phase proteins in Wistar rats' blood plasma were measured during a 10 day period after controlled bleeding. The result of the therapeutic effects of transfusion on acute phase proteins was estimated in a group of rats in the so called 'hospital stage' at which the blood loss was recovered by citrate blood transfusions. At the end of the 10th day the rats were monitored for an additional 10 day period. The obtained results confirm that bleeding is an impressive trauma and the acute phase response results in a significant change in acute phase proteins. These changes arise quickly, the highest concentrations were achieved within the first 24 to 72h and thereon they slowly declined.

Odgovor akutne faze organizma na povredu tkiva aktivira mehanizme koji podrazumevaju oslobađanje citokina, hormona stresa, medijatora bola i zapaljenja. Njegova glavna funkcija je sprečavanje daljeg i većeg oštećenja povređenog tkiva uz aktivaciju reparatornih procesa. Porast koncentracije proteina akutne faze i smanjenje albumina i prealbumina ukazuje da postoji veza između mesta povrede i jetre. Smatrajući da je hemoragija teška povreda, pretpostavili smo da ona može izazvati promene u koncentraciji proteina akutne faze bez obzira što primarno nije povezana sa inflamatornom reakcijom. U cilju dokazivanja ove pretpostavke tokom 10 dana su praćene promene 'negativnih' proteina akutne faze; albumina i 'pozitivnih'; fibrinogena, α-2 makroglobulina i haptoglobina, kao i β-1 globulina i γ-globulina u plazmi Wistar pacova koji su bili podvrgnuti kontrolisanom iskrvarenju. Za potrebe ovog eksperimenta konstruisan je i novi model kontrolisanog krvarenja, koji je jedinkama omogućio preživljavanje tokom sledećih 10 dana, u toku kojih se merila promena relativnih koncentracija akutno-faznih proteina. Ispitan je i uticaj terapijskog efekta transfuzije na stanje proteina akutne faze na grupi pacova koji su u tzv. 'hospitalnoj fazi' kao nadoknadu izgubljene krvi, dobili infuziju citrirane krvi. Po završetku eksperimenta nadgledano je opšte stanje životinja i praćen je letalitet tokom 10 dana. Rezultati našeg istraživanja potvrđuju pretpostavku da je krvarenje teška trauma za organizam pri čemu se odgovor akutne faze manifestuje značajnom promenom koncentracije odgovarajućih proteina, čije se maksimalne koncentracije registruju u prvih 24-72 časa nakon traume.